« Cooperació | Main | Camells de Pasqua »

Saturday, April 07, 2007

Comments

Feed You can follow this conversation by subscribing to the comment feed for this post.

Lara

Muy bonita la foto, Xavier. Sensación de libertad, inmensidad, casi de comerse el mundo, y búsqueda de lo desconocido.
Un saludo.

enric

Ho has aconseguit!!!!!! molt be fenomeno!!!

llarga vida al fugitiu

Enric

flor

FLY 747

FELIZ VUELO

flor

FLY 747

FELIZ VUELO

lluis

estas al desert de ghana???? has anat a veure les bicis? per la sorra segur que no pasen eh?

dona mes pistes x

TONI

LO FACIL ES SOÑAR Y LO DIFICIL ES HACER QUE LOS SUEÑOS SE CONVIERTEN EN REALIDAD. CON TU ENERGIA PUEDES LOGRAR TODOS TUS SUEÑOS. FELICIDADES POR TU NUEVA PROEZA.

alexis

Vastedad de rocas pintando espejismos surrealistas,
pulcritud de colores que se pierden en el horizonte,
suavidad de formas entre rocas fuertes.

Espacios de sol filtrado,
entre grandes nubes mezquinas,
dimensiones de espacios perdidos,
inmensidad sembrando piedras y minerales.

Desierto lugar de encuentros,
lugar de discernimientos,
desierto lugar de nacimiento,
lugar de poesía en movimiento.

Cae la tarde y el sol cubre de oros con un manto,
cae la noche despidiendo al día,
en un tenue pañuelo color lila,
el viento me canta presuroso,
viajando cual cometa bajado del cielo.


El sol del crepúsculo convoca a la danza de las ninfas de oro,
el sol de ocaso es cómplice de secretos de ninfas,
secretos de yacimientos auríferos,
delirio soñado de mineros errantes.

Desiertos con nombres de mineros,
los únicos capaces de penetrarte,
paisajes con aromas a sal y cobre,
paisajes lunares terrenales.

Camino perdido en estas inmensas soledades color ocre,
camino perdido en busca de huellas que puedan guiarme,
escucho tu voz en el mormullo del viento,
semejando al canto de un insecto en búsqueda del agua.

Alzo mis ojos al cielo he imploro a lo alto nuestro encuentro.
¿Quién sabe si muero en este desierto?
sin jamás encontrar mis soñados metales,
¿quizás ya no soy pirquinero?
quizás me he convertido en marinero,
que navega eternamente,
en este vasto océano de escondidos minerales.

Quizás me encuentren muerto,
quizás me encuentren solo,
pero con mi fiel compañera,
mi carreta errante.


Alexis

mauro

tu desierto no esta vacio esta lleno de tu

coyote

Al fin solos.

(El Llanero Solitario)

sil

El millor del desert, TU!

Sadu

Jo vaig anar el 2007 a fer una ruta pel marroc. 11 dies i vam poder visitar força: Casablanca, Rabat, Xauen, Fes, Erfoud i Merzouga (desert) i Marrakech.

A qui li interessi li faig la meva ruta. Un viatge MERAVELLÓS, sens dubte.

Us poso un tros de video del meu viatge:

http://www.youtube.com/watch?v=G4H_sC2zAxs

Salut!!!!

lua

Genial el video, Sadu....entran ganas de volver a perderse por esas tierras....ver el atardecer en el desierto es una de las experiencias más bonitas......para recordarlo siempreeee!!!!

Francisco

Kimberly Morgan Posted on I am with you all the way girlfriend. You keep it up. I just strtead reading your blog today but I will catch up and I am doing the same: getting my healthy back.

Gundip

Wow, what a busy month. Sound like some great reads. You should denitifely read The Yellow Wallpaper if you get a chance. Deeply creepy. I read it in college for my women's studies minor, and then later, read some about the real life experiences it's based on. A doctor told Gilmans to treat her hysteria she should not touch a paper or pen, but just focus on her domestic duties. I think there's a lot of true experience in that story.Robyn recently posted..

The comments to this entry are closed.

Companies:
Investments:
Projects:
One more thing:

facebook xavier verdaguer suscribir feed rss



Copyright © Xavier Verdaguer · mail · www.xavierverdaguer.com